* * *

Wolę tych co błądzili
lunatyków Róży i Graala
Jasnych jak błysk miecza o świcie Ciemnych
jak krew na wzgórzach
                    gdzie tylko kamień wiatr i mgła
Ich śmierć opłakał deszcz
ale można też wierzyć że zabrały ich kobiety o smutnych oczach
i ocean im śpiewa swoje długie pieśni
                    w jaskini świecą włosy Królowej
Ich miłość była jak płonąca rzeka
a wychodzili z niej niewinni
niczym drżące powietrze
                    kobiety miały miękkość lisów,
                    a starcy tańcząc wstrzymywali czas
- Co to jest czas? Jak chmury
przed burzą
- A miejsce? Gdzie błyszczy dwoje oczu
                                                    na bagnach, we mgle
- Jak tam dojść? Ścieżką potworów
- Jak wrócić? Śpiewając
                    jaskier i głóg w dolinie
                    ślad strzały na pniu
                    dzika róża pod bramą Camelot
Gdzie blask witraży? Ognie
czarownic? Śmiertelna
purpura królów?
                    W kaplicach już na zawsze chłód
I umilkł Głos, gdyż nie było nikogo, kto by płakał.
Gdzie oni są? Gdzie ich wrogowie?
Miecz wrzucono do morza,
umarły róże i topole,
kto powie: stało się
                               gdy wokół tylko kamień wiatr i mgła